K Harfi İle Başlayan Erkek İsimleri

Kaan: Hükümdar, han

Kabil: Kabul eden, olabilir mümkün, önde ve ileride olan.

Kadim: Ayak basan, ulaşan, varan. Ezeli, evvelsiz olandır. Çok eski zamanlara ait eski atik. Yıllanmış. Kelam-ı Kadim, Kur’an-ı Kerim

Kadir: Değer, onur

Kadri: İtibar, değerle ilgili

Kağan: Hükümdar, hanların hanı

Kahhar: Kahreden, üzen manasındadır. Allah’ın esmalarındandır.

Kahra: Yeraltı. Büyük taşlık yer. Bir diğer anlamı da hayvan yiyeceğidir.

Kahraman: Yiğit, cesur

Kainat: Yer, gök, var olan her şey; evren; kozmos dur.

Kalender: Gösterişsiz, sade, tokgözlü anlamındadır.

Kamber: Hz. Ali’ nin sadık kölesi; bir eve çok gelen kimse gibi anlamları vardır.

Kamer: Ay uydusunun Kuran’daki adıdır.

Kamil: Olgun, eksiksiz kişidir.

Kandemir: Çok güçlü olandır.

Kaner: Soyu yiğit olan, er olan kimsedir.

Kani: İnanan, inanmış.

Kansu: Soyu su gibi saf ve temiz olan manasındadır.

Kanuni: Kanuna ait kararla ilgili. Sultan Süleyman’ın Sıfatıdır: Kanuni Sultan Süleyman.

Kapkın: Uygun, düzenli anlamındadır.

Kaplan: Hindistan ve Afrika ormanlarında yaşayan, aslan büyüklüğünde, postu çizgili, kedigillerden yırtıcı bir hayvandır.

Karaalp: Kara ve alp yiğit kişidir.

Karacabey: Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk beyi.

Karacan: Esmer kimse manasındadır. Dedem Korkut öykülerinde bir yiğit adıdır.

Karagöz: Gözü açık, çalışkan bir kimsedir.

Kamuran: Dileğine, kavuşmuş olan, bahtiyar, mutlu kişidir.

Kanat: Kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organlarıdır.

Karaca: Geyik türünden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı, Dağkeçisi, yaban keçisi

Kayan: “Kaymaktan” kayma işini yapan, akar gibi yer değiştiren, kayıcı

Kaynak: Bir suyun çıktığı yer, pınar

Kayra: Yüksek tutulan veya sayılan birinden gelen iyilik, lütuf, ihsan, atıfet, inayettir. Tanrı’nın insana iyilik getirici, kurtarıcı ilişkisi için kullanılan, özellikle dinsel bir kavramdır.

Karahan: Tarihte bazı hanlara verilen addır. Anadolu’da bir devlet ismidir.

Karaman: Esmer, karayağız insan.

Karan: Kahraman yürekli ve diğer anlam olarak karanlık demektir.

Karanalp: Kara yağız yiğittir.

Karani: Veysel Karani’ nin doğduğu köydür. Çok karanlık anlamına gelir.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamıdır.

Karayağız: İri yarı, esmer yakışıklı kimse manasındadır.

Kargın: Kabarmış su, eriyen karların oluşturduğu akarsudur.

Karhan: Karların hükümdarı anlamındadır.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş adıdır.

Kartay: Kar gibi beyaz tay.

Kartekin: Kar gibi beyaz ve de temiz kişidir.

Kasım: Bölen, kısımlara ayırananlamındadır. Yılın 11. Ayının adıdır.

Kâşif: Bulan, meydana çıkaran kişidir.

Kâtip: Değerli çalışkan, yazıcı anlamlarındadır.

Kaya: Büyük ve sert taş kütlesidir.

Kayaalp: Kaya gibi sert yiğit

Kayaer: Kaya gibi sert ve sağlam er kişidir.

Kayahan: Kaya gibi sert hakan

Kayatekin: Kaya gibi sağlam şehzade

Kayatimur: Kaya+Timur: kaya gibi sert demir manasındadır.

Kayatürk: Kaya gibi sağlam ve sert Türk

Kayhan/Kayıhan: Güçlü hükümdar

Kayı: Osmanlıların kökeni olan Oğuz boylarından birinin adı, sağlam, sert, güçlü, sağanak, bora

Kazım: Kızgınlığını, öfkesini belli etmeyen

Kemal: Olgunluk, erdem

Kemalettin: Bilgi ve erdem sahibi

Kenan: 1. Hazreti Yakup’un ülkesi, vaat edilmiş ülke; Cennet, Filistin.2. Hz. Yakup’un memleketi, Filistin. 3. Yusuf-i Kenan: Hz. Yusuf. – Pir-i Kenan: Hz. Yakup Hz. Nuh’un iman etmeyen oğlunun adının da Kenan olduğu rivayet edilmektedir. 4. Filistin. Hz. Yakup’un (A.S.) memleketi. (Osmanlıca’ da yazılışı: Ken’an)

Kendal: Yamaç, uçurum kenarı, sel yarığı gibi anlamları vardır.

Kenter: Kentli

Keramettin: Dinin kerameti, doğa üstü gücü, bağış, ihsan,  ağırlama anlamlarındadır.

Kerem: Soyluluk, eli açıklık, cömertlik anlamlarındadır.

Kerim: Kerem sahibi, cömert, soylu, eli açık olandır. Allah’ın adlarındandır.

Kerimhan: Cömert hükümdar.

Keskin: Kesici, kararlı, kesin

Keskiner: Sert yiğit, keskin erkek

Keskintürk: Sert Türk.

Keyan: Büyük hükümdar, şah.

Kezer: Kahraman

Kılıç: Uzun keskin bir bıçak, silah

Kılıçalp: Kılıç gibi keskin yiğit

Kılıçer: Kılıç gibi keskin er kişi

Kınay: Çok çalışkan

Kıraç: Su bulunmayan toprak, kurak toprak, verimsiz toprak

Kıralp: Rengi kırçıl olan yiğit, kırçıl renkli yiğit, kır yiğit

Kıran: Kırma işini yapan kişi. Çevre, ufuk, tepe, yamaç… gibi anlamları vardır.

Kıraner: Vurup ezerek parçalayan yiğit

Kırat: Değer, düzey – Kır renkli at.

Kırca: Kırçıla yakın, kıra benzer, kır gibi

Kırhan: Kırçıl han

Kırtay: Kır renkli at yavrusu, kır renkli tay

Kırtekin: Kırçıl şehzade

Kıvanç: Sevinç, mutluluk halidir.

Kıvançer: Sevinç olan yiğit, övünç olan yiğit, sevindiren kimse

Kızıltan: Şafak vaktinin kızıllığı manasındadır.

Kızıltuğ: Kızıl renkli tuğ.

Kimya: Maddelerin temel yapılarını¸ bileşimlerini¸ vb.ni inceleyen bilim adıdır. Bir şeyin ana yapısı, birleşimi gibi özünü temsil eder.

Kiper: Canlı, dayanıklı, sağlam kimse anlamındadır.

Kıyan: Dağdan hızla inen sele verilen addır.

Koçer: Koç yiğit, yiğitler yiğidi

Koçhan: Yiğit kağan

Konur: 1. Açık sarı, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi.

Konuralp: Yiğitler yiğidi, gururlu yiğit

Konurata: Yiğit ata, onurlu ata

Konurbay: Onurlu ve varsıl, onurlu bey

Kor: İyice yanarak içine, özüne değin ateş olmuş kömür ya da odun parçası, (mecaz olarak) kıpkırmızı

Koral: Sınır muhafızı

Koralp: Kor gibi, kor ateş gibi yiğit

Koray: Kamış, kargı gibi, içi boş şeyler

Korcan: Kanı sıcak, kanı kaynayan

Korel: Kor ateş durumuna gelmiş el

Korer: Kızıl ateş gibi yiğit, kor gibi erkek

Korgün: Kızıl Güneş, kor durumdaki Güneş

Korhan: Çok güçlü hükümdar

Korkmaz: Korku bilmeyen

Korkut: 1. Büyük dolu tanesi. 2. Cin, şeytan gibi hayalî yaratıklar. 3. Korkusuz, yavuz, heybetli.

Korkutalp: Korkusuzluğuyla başkalarına korku salan yiğit kişi.

Kortan: Sabah ateşi

Koşal: Koşarak git ve al

Köken: Temel, soy, çıktığı yer

Köker: Soyca yiğit olan kimse, kökü yiğit olan er kişidir.

Köknar: Çam türünden, yatay dallı, kerestelik bir orman ve süs ağacı

Köksal: Köksal, iyice yerleş, uzun yaşa

Köksalan: Kökleşmiş olan, kök salmış olan

Köksan: Köklü ün, köklü ad

Köksoy: Kökü derinlere giden soydan olan

Kökten: Soylu

Köroğlu: Türk halk hikayesinin kahramanı.

Kuban: Kafkasya’da bir uygarlık.

Kubat: Kaba, biçimsiz

Kubilay: Moğol imparatoru

Kudret: Güç, kuvvet

Kunt: Sağlam yapılı, sağlıklı, dayanıklı, kalın, sert

Kunter: Sağlam yapılı yiğit, sert yiğit

Kuntman: Sağlam ve iri yapıl erkek

Kuraner: Kurucu kişi

Kurt: Sürülere saldıran, köpek türünden yırtıcı, yabanıl hayvandır. Mecaz olarak işini iyi bilen, aldanmaz anlamında da kullanılır.

Kurtalp: Kurt gibi yiğit

Kurter: Aldanmaz yiğit, işini iyi bilen yiğit, kurt yiğit

Kurtul: Güç bir durumdan kendini kurtar

Kut: Uğur, talih, şans

Kutal: Uğur al, uğurla ilgili, uğursal

Kutalp: İyilik getiren yiğit, uğurlu yiğit

Kutan: 1. Saban 2. Saka kuşu.

Kutbay: Uğurlu bey

Kutberk: Uğurlu ve sağlam

Kutbettin: Arapçada dinin yücesi anlamına gelir.

Kutcan: İyilik getiren kimse, kutlu kimse

Kuter: İyilik getiren yiğit, kutlu yiğit

Kuthan: Uğurlu kağan, kutlu kağan

Kutkan: Uğurlu kan, kutlu kan

Kutlu: Kutlanmış, mutlu, uğurlu

Kutluk: Uğurlu olan, iyilik getiren

Kutsal: Mübarek, kutlulukla ilgili

Kutsalan: Uğur getiren, uğur salan

Kutsalar: Uğur getiren kimse, uğur getiririr, kut gönderir

Kutsan: Uğurlu ad, kutlu ad.

Kuzey: Bir yön

Kutluad: Adı uğurlu.

Kutlualp: Uğurlu yiğit

KutluayUğurlu, kutlu ay.

Kutlubay: İyilik ve zenginlik getiren.

Kutlubey: Uğurlu bey

Kutlucan: Uğurlu ve can kimse.

Kutluel: Uğur getiren el

Kutluer: Uğurlu yiğit.

Kutluğ: İyilik ve uğur getirdiğine inanılan, uğurlu, kutlu

Kutluğhan: Uğur getiren kağan.

Kutluhan: Uğur getiren kağan

Kutlutekin: Uğurlu ve biricik, uğur getiren şehzade, uğurlu prens

Kutlutin: Kutsal ruh

Kutlutürk: Uğurlu Türk, kutsal Türk

Kutman: Uğur getiren, uğurlu kimse

Kutsay: Uğurlu say

Kutsi: Kutlanan, kutluluk sahibi

Kutsoy: Kutlu soydan gelen, soyu kutlu

Kuzgun: Bir tür karga

Kuzey: Dört yönden biri, güney yönünün tam zıddında olan yönün adı.

Kültigin: Göktürk komutanı.

Küntay: Sağlam yapılı, kunt Ay

Kürşad/Kürşat: Eski Türklerde Yiğit, alp

K Harfi İle Başlayan Kız İsimleri

Kader: Yazgı, alın yazısı, talih, kişinin hayat planı manasındadır.

Kadife: İyi huylu, sakin

Kadriye: Değer, kıymet, onurla ilgili.

Kafiye: Şiirde, mısra sonunda yer alan kelimelerin ses benzerliği.

Kahya: Konak, çiftlik vb. yerlerde türlü işleri yapmakla görevli kimse.

Kaila/Kayla: Pür, saf,katıksız, kötülükten uzak kimse anlamındadır.

Kainat:Var edilen şeylerin hepsi, yaratılanlar. Evren, alemler…

Kamelya: Çok güzel çiçekleri olan bir bitki

Kamer: Ay. Kuran’ da sure adı

Kamile: Bütün, eksiksiz, olgun

Karanfil: Kokulu bir çeşit çiçek

Kardan: Kar kadar beyaz.

Kardelen: Kar üzerinde çiçekleri görülen beyaz zarif bir çiçek

Kardem: Kar zamanı.

Karen: Saf, arı, katıksız…

Karin: Yakın, nail olan, hısım

Karina: Carina takım yıldızının adı

Karmen: Parlak kırmızı renk

Karsu: Karın suyu ya da sulu kar.

Karya: Karlar kraliçesi.

Kaşife: Bulan, ortaya çıkaran.

Katibe: Yazıcı, devlet memuru.

Katre: Damla. Damlayan şeydir.

Kavin: Güçlü kız çocuğu.

Kayansel: Taşkın, akarsu seli, sel27

Kayla: Masum, temiz, katkısız, saf… Yunancadır.

Keje: Sarışın kız çocuğu. Kürtçedir.

Kelebek: 1.Vücudu kanatlan ince pullarla ve türlü renklerle örtülü, dört kanatlı, çok sayıda türü olan böcek. 2.Narin, ince kadın.

Kendi: Tek başına

Keriman: Eli açık, cömert.

Kerime: Ayet, kız evlat, kıymetli anlamları taşır. (Ayet-i Kerime)

Kerra: Tan gibi, koyu

Kevser: Cennette bir akarsuyun adı

Kezban: Aslı Kedbanu – vekilharç kadın (evi çekip çeviren) Ev kadını, evine ve kocasına bağlı kadındır. Bir diğer anlamı; yalan, yalancıdır.

Kısmet: Talih, nasip, kader

Kıymet: Değer

Kıvanç: Sevinç

Kıvılcım: Yanmakta olan bir ateşten sıçrayan küçük ateş parçasıdır.

Kızıltan: Kızıl renk tan

Kibariye: Kibar, nazik kadın.

Kibele: Toprak tanrıçası

Kiraz: Gülgillerden bir meyve ağacının sulu tek çekirdekli meyvesi

Konca: Açmamış çiçek, gonca

Koncagül: Gül goncası

Köz: İçinde küçük kor parçaları bulunan kül

Kösem:Sürünün önünden giden,yol gösteren koç. Cildi temiz,pürüzsüz.

Krizantem: Sadakat anlamına gelen çiçektir.

Kuğu:Beyaz tüylü bir su kuşu

Kumral: Açık kestane rengi, bu renkte olan

Kumru: Güvercine benzeyen bir kuş türü

Kumsal: Deniz kenarı üzeri kumla örtülü yer,sahil.

Kutal: Mutlu ol anlamındadır.

Kutluay/Kutlay: Uğurlu, kutlu ay.

Kutlumaral: Uğurlu dişi geyik, kutlu geyik

Kutsal: Uğurlu sel, hayırlı sel

Kutseli: Mutluluk seli, büyük coşku

Kuyaş: Güneş sıcağı.

Kübra: En büyük, çok büyük manasındadır.

Kuzey: Güneşi az gören yer; kuzey